ისტორიები უბნებზე - ვარკეთილი, თბილისი

ტერიტორიაზე, სადაც ახლა ვარკეთილის დასახლებაა გაშლილი, ადრე ხეხილის ბაღები ყოფილა.  ამ მთაგორიან ადგილზე, ჯერ კიდევ რამდენიმე ათეული წლის წინათ არაფერი არ იყო.

დღევანდელი თბილისის ზღვის ადგილას სამი მლაშე ტბა მდებარეობდა და მთელ ტერიტორიაზე იშვიათად თუ შეხვდებოდით პატარ-პატარა მცენარეებს, რომლებიც ქარისაგან იყვნენ გამხმარნი და სილაში ჩაფლულნი. ეს ყველაფერი შეიცვალა მაშინ, როდესაც ამ ადგილებში დაიწყო სარწყავი არხების მშენებლობა. ამ მიდამოებზე 1957 წელს საფუძველი ჩაეყარა ხეხილისა და ვენახის ბაღების გაშენებას და ჩამოყალიბდა ვარკეთილის მეხილეობა-მევენახეობა.

ამგვარად შეცვალა ხრიოკი მიდამოები მრავალფეროვანმა ბაღებმა, რომლებიც გადაჭიმული იყო 950 ჰექტარზე, სადაც 500 ჰექტარი ვენახებს ეჭირა, ხოლო 450 - ხილის ბაღებს.

ტერიტორია, საბჭოთა პერიოდში, სრულად სახელმწიფო საკუთრებაში გადავიდა და საბჭოთა მეურნეობას დაექვემდებარა. ხეხილის ბაღები 1970-იან წლებში გაიკაფა და დაიწყო ურბანიზაცია. 1980-იან წლებში გაშენდა ახალი საცხოვრებელი რაიონები: ვარკეთილი–2 და ვარკეთილი–3, რომლებიც შემდეგ მიკრორაიონებად დაიყო.

1992 წელს მიწის რეფორმის ბძანების თანახმად, ეს მიწები გადაეცა მოსახლეობას თავისი დამსახურების მიხედვით. ამის შემდეგ გაიზარდა დასახლება, აშენდა მარვალი საცხოვრებელი სახლი, სადაც ცხოვრობდნენ მეურნეობის მუშა-მოსამსახურეები თავიანთი ოჯახებით. ასევე აშენდა ყველა საჭირო ობიექტი, კერძოდ: ბაგა-ბაღი, სკოლა, კულტურის სახლი, ღვინის ქარხანა, მაღაზია, პოლიკლინიკა, ბიბლიოთეკა, სპორტული მოედანი დიდი დარბაზით. ამ ყველაფერს იაკიმ ირაკლის ძე კაკილაძე ხელმძღვანელობდა.

დღეს, ვარკეთილი თბილისის ერთ-ერთი დიდი საცხოვრებელი უბანია, რომელიც თავის მხრივ იყოფა: მასივებად, კვარტლებად, მიკროებად და პლატოდ. მისი სახელწოდება მომდინარეობს ძველი ტოპონიმიდან - "ველკეთილი", რაც უნაყოფო მიდამოებს ნიშნავს.